Yüreğimde çok özel yerleri olan üç kişiye ithaf ettim bu romanımı… Ülkeleri için çalışmışlardı. Son nefeslerini verdiklerinde eminim ki yüreklerinin son iki atışı “Vatan!” diye çarpmıştı. Birisi çok sevdiğim bir öğrencimdi. Güven ŞAĞBAN. Yiğitti, kahramandı ve gaziydi. Diğer ikisini, Tunahan YAVUZ ve Aybüke YALÇIN’ı hiç tanımadım ama gazetelerde okudum, televizyonlarda izledim haberlerini. Onlar beni hiç tanımasalar da peşlerinden gözyaşlarımı akıttım. Derken… YOLLAR KESİŞİNCE neler neler yaşıyo ...