Sessiz Ezgi
İtilen bir kapıydı hüznü akşamların
Kapanan kanatlarla azalırken mavilik
Yollarda söylenen çocukluk şarkıları
Bir su yüzeyinde başlayan uzaklık
Bazen olmazdı gece olmazdı yıldızlar
Hep orada yaşardı o sonsuz düşünce
Mor rüzgârlara dönüşürken yalnızlık
Guvarları yıkılmış bir denizdi gözyaşı
Mélodie Silencieuse
Une porte qu'on pousse, telle était la mélancolie des soirées
Lorsque de ses battants refermés s'atténua ...