Yataktan zihin ve yürek yorgunluğuyla kalkmak yaşama katılma
isteğini köreltiyordu. Kaçınılmaz bir biçimde yalnızlaşmıştı, ama buna
karşılık, gündelik karmaşanın uğultusundan sıyrılıp öyle bir sessizliğe
kavuşmuştu ki, sonunda içine yeniden, sessiz dünyanın bir parçası
olduğu eski zamanların ruhu dolmuştu. Tümüyle ümidini yitirerek her
şeyin, herkesin uzağına çekildiğinde taze bir hava sarıp sarmalamıştı
onu.
Ormanda Ölüm Yokmuş, doğanın kucağında, zamand ...