Şehir... Aşkın, ölümün, gözyaşlarının bile dekor olduğu yer. Soyunmalar, çıplaklıklar bile kostüm... Gerçeklik can çekişiyor. Bir tek edebiyat kaldı belki de sahteliğin maskesini düşürecek. Oysa kelimelerin de çoğu sahne almak için diziliyor satırlara. Feryal Tilmaç gibi birileri olmalı. Kelimeleri bıçak gibi kullanan yazarlar olmalı. Kelimeleri kınından çıkarıp çağın ve kendisinin maskesini parçalayan yazarlar ve okurlar olmalı bir yerlerde...
Cem MUMCU