Yüzyıldır her gün bir yerimizi kırdılar, bir değerimizi yok ettiler, yavaş yavaş bizi bizden çaldılar. Kendimizi korumadık. Tepki göstermedik . Artık yolun sonuna geldik. Hâlâ sessiz ve derinden, olan biteni göremiyoruz. Kimse kıpırdamıyor. Herkes halinden memnun gibi. O zaman bize düşen de susmak ve geleceği beklemek. Bu gelecek, ümit vermiyor. Çünkü görünen köy kılavuz istemez. İçinde yaşadığımız olaylar, bizi bu şekilde düşünmeye adeta mecbur ediyor.