Kırk ev bir mahalle hükmüne geçiyordu. Bakkalıyla, manavıyla, kasabıyla, sütçüsüyle, bekçisiyle, çöpçüsüyle, seyyar satıcısıyla, -her mahallede bir tane bulunan delisiyle- … herkes birbirini tanırdı. Birbirinin düğününe iştirak eder, acısı varsa paylaşırdı.
Akşamüzeri, tabak tabak yemekler, çocukların elinde evden eve taşınırdı. “Komşum yemeğin kokusunu almıştır, tadıversin” diyen, ince düşünceli insanlar yaşardı.