Yaşadıklarım bir sınavdı, ateşte yürümek gibi. Alevler yüreğimi sarmışken, dışarıya buzdan duvar örmekti. Aile kavramını tatmadan, özlemle, acıyla, hüzünle, gözyaşıyla, yoklukla büyüyüp ama yılmadan hayat savaşının içinde buldum kendimi. Her savaşım bir öncekinden daha beterdi. Bu yolda çakıl taşlarına, ateşlere, karanlık sulara büyük dalgaların içine düştüm ama bir şekilde çıktım. Tek amacım, namusumu koruyup hayatta kalabilmekti. Zerda’dan sonra da şerefli bir anne olmaktı hedefim ama her şeyd ...