“Göç tüm çelişkileriyle ve muhteşemliğiyle hem azap hem kurtuluş, hem tehdit ve heyecan hem de yara izi ve ayrıcalık gibi, nihayet billurlaşmış kıyas götürmez metafizik özlem duygusu olarak ortaya çıkıyor (...)
Tam da böyle bir göçün metafiziğinde, göçmenlik özlemi İstanbul’da Bir Göçmen romanında titriyor, parlıyor ve somut kontürlerine bürünüyor. Bununla, Luan Starova insan türünün evrensel durumu olarak göç olgusunu en iyi tanıyan ve yorumlayanlardan biri olarak öne çıkıyor.”
...