"Yokluğun yok olduğu zamandı.
İnsan denen varlığın adı sanı dahi anılmazdı.
Bir O vardı."
Daha cennet yaratılmamıştı ve Âdem Havva'yı tanımamıştı. Özdü Adem'in toprağı, Rabbin kudretinin tecellisiydi.
Özden öze bir yol belirdi, aşk Adem'in yüreğinde dirildi.
Belirsizdi Havva.
İsmi de cismi de yoktu. Daha adını vermemişti. Ama özünden bir parçanın yüreğine dokunduğunu hissetti.
Sevgi ve merhamet daha özün ilk parçasında hayat busesiydi.
Ruhlar âlemiydi, s ...