“İçimde büyüyen sevginle uyandım bu sabah. Bana dokunan ellerinle. Karşımdaki duruşunla. Gözlerine ilk defa bu kadar derinden bakıyorum belki de. İnsan kaybedince daha bir sıkı sarılmak istiyor elbette. Belki bu sefer gitmez diye.
Anılar anımsamak için saklanan son eşyalardan daha iyi. Onlar eskimiyor da. Hiçbir şey yaşamamış insanların eşyalar üzerinden kurmaya çalıştıkları bu bağ niye? Giden kıymetliyse ve yaşamında varsa zaten ölümünden sonra anı aramaya gerek yok. Başucumda duruyor kita ...