Mektubu güneyinde kalan bir yerden yazıyorum, başucunda okuyacağım ama telaşlanma. Semih ve Dilek de yanımda. Elbette bu satırları kaleme aldığım anda değil. Saat hâlâ 05.30 ve bunun için de endişe etmene gerek yok. Bir dakika bile geçmedi o günün üzerinden. Son birkaç gündür tren raylarına sarılıp uyuduğum özlemleri dile getiriyor ayrılık. Kulağımı dayadığım rayların üzerinden yaklaşmakta olan mutluluğun titreşimini duyabiliyorum bazen. Ayrılık böyle bir şey olsa gerek Fuat. Onca durağın düşkün ...