Başımıza geleceklerden habersiz, göz açarız fani âleme. Geldiğinde başa belâ; adı bazen kader, bazen ihmal olur. Düş ile gerçek arasında gidip-geldiğimizde; önce ürperir, sonra derin bir ‘oh’ çekeriz, “Çok şükür bu bir rüyaymış” deriz. İşte o zaman açılır önümüzde bir uzun yol, başlarız adımlamaya o yolu; hayatın acı-tatlı sürprizlerinden habersiz. Güzel ise gördüğümüz düş; adımlarız cesurca umuttan yana hayat yolunu. Kimi zaman hasretlik çekeriz hayattan yana. Yaratan armağan ettiğinde bir evla ...