Sanat ve şiddet, haz ve dehşet vericidir.
Eşit ölçüde olmayabilir bu, lakin başkalarının acısına bakmanın gerekçesine açıklık kazandırır.
Sosyal medyanın tabiatına uygun biçimde şiddeti bir meta olarak tüketmek, onu estetik kılmayı gerektirir. Sinemanın ve bilhassa dijital oyunların bireyi siber uzamda yeniden var eden sanal düzenlemelerinin, simülasyonla gerçeklik arasındaki ayrımı gittikçe muğlaklaştırdığı bir ortamda, şiddetin de bedenlerle birlikte dijitalleştiği savını ...