Bostancıda İstanbul bitiyor, Bostancıda İstanbul başlıyor. Her şair sınırdadır. Bostancıda karar kıldım ben. Önce Kozyatağından yaklaştım ona, sonra Suadiyeden. Nihayet benim oldu. Ben de her sabah otobüs duraklarında, iskelelerde ve istasyonlarda karıştım kalabalığa. Kaçırdığım trenlerin, otobüslerin ve gemilerin haddi hesabı yok. Koşmanın hesabını nefes veriyor. Beklemenin hesabı kabarık. Araplar, El- İntizar Eşeddu minennar derler. Beklemek daha yakıcıdır ateşten. Kim bilir belki de bu yüzden ...