Ben onun sanki "ağlama duvarıyım." Ne garip! O da benim ağlama duvarım sanki. Ben de hiç kimseyle konuşamadıklarımı onunla konuşuyorum. Ne büyük özgürlük, ne büyük rahatlık bu...
Bütün duvarları yıkıp atmıştık aramızdaki. Kendi kendimize söyleyebildiğimiz her şeyi birbirimize söyleyebiliyorduk. İşte bunu özlüyorum şimdi.
Bu yazılarda, sohbetler, anılar, benim sonradan yaptığım bazı değerlendirmeler içiçe geçmiştir. Attila İlhan'ın ve benim hayatımızda yer etmiş tanıdık yaza ...