Nehir Efser, uzaklara sürülmüş genç bir öğretmendi.
Her şeyi reddetmiş, her şeyi geride bırakmış, kendi yolunda yürümüş, genç, capcanlı.
Ama geldiği şehirde kendisini bekleyen karanlığı tahmin etmesi imkânsızdı.
Bu şehirde perdeleri açınca gün ışığı dolmuyor, sabah olunca kâbuslar kaybolmuyordu.
Burada geceler uğursuzdu. Gündüzlerse olduğu gibi karanlığa adanmış.
Burada herkes erkenden evine çekilir, burada erkenden geç olurdu...
Ve etrafındaki gölgelerin git ...