Parlak, soğuk bir Nisan günüydü ve saatler öğleden sonra biri gösteriyordu. Başını göğsüne doğru eğerek rüzgârdan korunmaya çalışan Winston Smith, hızla Zafer Evleri*’nin cam giriş kapısından içeriye daldı. Ancak bu giriş, kendisiyle birlikte bir toz bulutunun da içeriye girmesini engelleyecek kadar hızlı değildi.Koridoru haşlanmış lahana ve eski kilim kokusu kaplamıştı. Koridorun sonundaki duvarda, bir evin içinde kullanılamayacak büyüklükte renkli bir afiş vardı. Kara pos bıyıklı ve kaba, ama ...